Blog

Poziom języka angielskiego – klasyfikacja według skali CEFR

W zdecydowanej większości przypadków poziom znajomości języka angielskiego definiuje skala sugerowana przez Radę Europy. Podzielić można ją na trzy grupy.

Początkujący

A1 (begginer) – umiejętności językowe na tym poziomie pozwalają na przeprowadzenie najprostszej rozmowy, o ile rozmówca mówi wolno i formułuje równie proste wypowiedzi. Wyrażenia przyswajane na tym etapie są potoczne i dotyczą m.in. przedstawiania się czy opisywania codziennych potrzeb.

A2 (Pre-Intermediate) – osoba posługująca się angielskim na tym poziomie potrafi opisywać w prosty sposób własne zwyczaje i upodobania. Zaczyna też swobodnie wymieniać informacje z rozmówcą: dialog przypomina coraz bardziej realną konwersację, a nie tylko zarzucanie pojedynczymi formułkami. Użytkownik rozumie też ogólny kontekst wypowiedzi i tekstów, nawet jeśli odczuwa problem z przyswojeniem szczegółowego przekazu.

Średnio zaawansowany

B1 (Intermediate) – osoba na tym poziomie potrafi poradzić sobie w dłuższej rozmowie dotyczącej większości podstawowych tematów, o ile tylko pozbawione są specjalistycznego słownictwa czy slangu. Jest w stanie opisać też dość szczegółowo swoje plany i opinie, odpowiednio je argumentując. Potrafi napisać dłuższe, niezbyt skomplikowane teksty. Znacznie bardziej rozwinięte jest też słuchanie.

B2 (Upper-Intermediate) – użytkownik na tym poziomie konstruuje wypowiedzi bogate w argumenty i wartościowanie wszelkich „za” i „przeciw”. Możliwe staje się również swobodne wypowiadanie się na tematy abstrakcyjne i bardziej specjalistycznie. Wypowiedzi słowne i pisemne wyglądają naturalnie i są rozbudowane, a spontaniczna rozmowa nie sprawia większych problemów i nie powoduje „zacięć”. Użytkownik jest w stanie oglądać też ze zrozumieniem filmy czy seriale po angielsku – nieznane sobie sformułowania wyciąga z kontekstu.

Zaawansowany

C1 (Advanced) – ten poziom języka angielskiego wiąże się z umiejętnością dyskutowania na szeroki zakres wymagających, specjalistycznych tematów, nierzadko związanych ze słownictwem branżowym. Użytkownik układa zdania bardzo płynnie, nie szukając odpowiednich słów w głowie. Dostrzega też różnice w stylistyce różnych wypowiedzi i przetwarza myśli na mowę lub pismo niemalże automatycznie. Rozumie też bez problemu wypowiedzi i nagrania bez względu na szybkość mowy, slang, zakłócenia odbioru, pochodzenie czy ewentualną wadę wymowy rozmówcy.

C2 (Proficient) – poziom odpowiadający rodzimym użytkownikom języka. Osoba na poziomie C2 wyraża się bardzo spontanicznie i swobodnie bez względu na kontekst wypowiedzi, dobierając słowa i wyrażenia bardzo precyzyjnie, dbając również o stylistykę i „smaczki”. Rozgranicza też znaczenie nawet najbardziej złożonych wypowiedzi, rozumiejąc doskonale podprogowe przekazy, żarty czy sarkazm.

Czy B2 to wysoki poziom?

Nauka języka angielskiego obejmuje nie tylko znajomość gramatyki czy słownictwa. Liczy się przede wszystkim zdolność swobodnej komunikacji. Nie można więc jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie: „czy poziom B1 jest wysoki?”; „czy poziom A2 to mało?”. Dwie osoby reprezentujący podobny poziom wiedzy mogą komunikować się mniej lub bardziej płynnie.

Jak określić swój poziom angielskiego w CV?

To, na jakim poziomie angielskiego się znajdujesz, powinieneś określić w CV, używając właśnie międzynarodowej klasyfikacji.

Napisać możesz więc np.: „angielski – poziom C1 (zaawansowany)” lub po prostu: „angielski – B2”.

Jak sprawdzić poziom znajomości języka angielskiego?

Jak sprawdzić swój poziom angielskiego? Służą do tego przede wszystkim testy poziomujące. Mogą przybrać formę:

• quizu lub testu z odpowiedziami typu A/B/C/D – taka forma pozwala na szybkie, ale mało precyzyjne określenie poziomu. Choć wynik przekłada się na faktyczną wiedzę z zakresu słownictwa i gramatyki, nie mówi jednak nic o realnym stopniu komunikatywności i wykorzystywania konstrukcji w spontanicznej mowie.

• testu z pytaniami półotwartymi – część pól tekstowych wypełnić należy w pełni samodzielnie, np. tłumacząc gotową wypowiedź. Taki test poziomujący pozwala na nieco bardziej precyzyjne określenie sprawności językowej.

• indywidualnego testu w szkole językowej lub u nauczyciela – składającego się nie tylko z elektronicznego lub papierowego testu, ale również z elementu w postaci spontanicznej konwersacji. Test poziomujący przeprowadzany w ten sposób pozwala zestawić teorię z praktyką. Zapewnia więc najbardziej wiarygodne i zgodne z rzeczywistością rezultaty oraz pozwala wskazać od razu aspekty do poprawy.

W jakich sytuacjach warto wykonać test poziomujący?

Sprawdzenie, na jakim poziomie języka angielskiego znajdujesz się obecnie, przyda się gdy:

• zamierzasz przygotować nowe CV,

• wracasz do nauki na własną rękę po dłuższej przerwie i chcesz upewnić się, co właściwie umiesz i do czego czas dążyć,

• masz mętlik w głowie i chcesz upewnić się, czy Twoje założenia odpowiadają realiom,

• znalazłeś ogłoszenie o konwersacjach, ale nie wiesz, do jakiej grupy powinieneś należeć,

• zamierzasz przedstawić precyzyjnie rozmówcy swój poziom angielskiego,

• chcesz rozpocząć kurs językowy lub naukę w szkole językowej (w takiej sytuacji test poziomujący powinna udostępnić lub przeprowadzić z Tobą szkoła).

Któraś z sytuacji odpowiada Tobie? Nie czekaj i sprawdź swój poziom angielskiego!

Znajomość języka angielskiego a znajomość gramatyki – czyli komunikatywność

W niektórych przypadkach znajomość słownictwa czy gramatyki niekoniecznie odpowiada kompetencjom charakterystycznym dla użytkowników języka na danym poziomie.

Taka sytuacja dotyczy w szczególności osób, dla których jedyne źródło wiedzy stanowi repetytorium czy podręcznik. Wypowiedzi formułowane w testach niekoniecznie „wskakują” do głowy w spontanicznych sytuacjach społecznych – trudno dobrać też bez zastanowienia odpowiednią konstrukcję gramatyczną.

Czujesz, że Twoje rozumienie tekstu pisanego i umiejętność wypełniania ćwiczeń nie przekłada się na umiejętności spontanicznego pisania, mówienia... i rozumienia? Spróbuj:

• Oglądać filmy i seriale bez napisów, w oryginalnym języku – nawet jeśli na początku głowa rozboli Cię już po 10-minutowej sesji. Z czasem okaże się, że zaczynasz przyswajać od razu bardzo szybkie odpowiedzi pełne slangu czy connected speech. To, co zasłyszysz, przełożysz też później na płaszczyznę realną. Zaczniesz również rozumieć wypowiedzi nagrane w mało sterylnych warunkach: szybkie, powolne, zakłócone przez dźwięki otoczenia, wypowiedziane bardzo emocjonalnie, różnorako akcentowane.

• Rozmawiać z użytkownikami angielskiego – również z osobami, które NIE są native speakerami. Pamiętaj, że w prawdziwym życiu przyjdzie Ci porozumiewać się z Brytyjczykiem, Amerykaninem, ale również: z trudnym do zrozumienia Hindusem czy Japończykiem, dostosowującymi akcent pod charakterystykę rodzimego języka. Im więcej różnorodności, tym więcej zrozumienia!

Czym różni się test poziomujący od certyfikatów językowych?

Testy poziomujące, jak sama nazwa wskazuje, pozwalają wstępnie określić znajomość języka angielskiego. Egzaminy przeprowadzane przez organizacje certyfikujące służą z kolei nie do wstępnej klasyfikacji, lecz do potwierdzenia, że kompetencje użytkownika zgadzają się z deklarowanym przez niego poziomem.

Certyfikaty uznawane na całym świecie to:

• B2 First (zwany również FCE) – odpowiadający znajomości języka angielskiego na poziomie B2

• C1 Advanced (znany także pod nazwą CAE) – klasyfikujący umiejętności użytkownika języka na poziom C1

• C2 Proficiency (dawniej CPE) – poświadcza o umiejętności komunikowania się na najwyższym poziomie, czyli C2

• TOEIC – certyfikat określający stopnie zaawansowania języka w środowisku pracy

• a również: TOEFL, czyli egzamin poświadczający m.in. możliwości przyjęcia na studia w Stanach Zjednoczonych